Historie

Wegloophuis

Corridor begon op 27 april 1983 als Wegloophuis Psychiatrie Rotterdam. De gemeente Rotterdam nam het initiatief tot een opvang voor mensen die dakloos waren omdat ze het niet eens waren met hun verplichte opname in een psychiatrische inrichting. Het was de tijd van de anti-psychiatrie, een emancipatiebeweging van en voor mensen met een psychiatrische achtergrond. De beweging stond kritisch tegenover het misbruik van macht, stigmatisering van patiënten en de nauwe financiële banden van behandelaars met de farmaceutische industrie. Ook stelden ze ter discussie wat normaal is en wat gek, en wie dat bepaalt.
Het wegloophuis voorzag in een groeiende behoefte, werd een stichting en kreeg subsidie. Zo konden professionele medewerkers worden aangesteld, maar er bleven ook veel vrijwilligers werken.

Liquideren en doorgaan

Na tien jaar wilde de gemeente het Opvanghuis niet langer financieren. Ze vonden dat het vanuit de AWBZ betaald moest worden, omdat de mensen die er gebruik van maakten uit AWBZ-voorzieningen kwamen. Maar AWBZ-financiering lukte niet. Na lang vechten voor het voortbestaan moest het bestuur de stichting liquideren en de medewerkers ontslaan.

Maar er waren nog bewoners in het Opvanghuis. Die kon je niet zomaar op straat zetten. En ook al was er geen subsidie, dat wilde nog niet zeggen dat het werk niet belangrijk was. Met uitsluitend vrijwilligers, een pand en de bijdragen van bewoners hielden we het Opvanghuis voorlopig open.
Deze vasthoudendheid werd door de gemeente beloond met een kleine subsidie. Met hulp van verschillende fondsen (o.a. het Zorgvernieuwingsfonds GGZ, Stichting Het Heilige Geest Huis, de Kees Trimbos Stichting en Stichting Volkskracht) ontwikkelde de organisatie zich in de loop der jaren van een kleine organisatie met uitsluitend vrijwilligers naar een middelgrote organisatie met 20 betaalde parttime medewerkers, 150 vrijwilligers en 11 stagiaires.

Opvanghuis Psychiatrie

Over de noodzaak van het Opvanghuis Psychiatrie was ook in alle jaren daarna nooit twijfel. Jaarlijks moesten we tussen de 200 en 250 aanvragen afwijzen. Ongeveer de helft van de bewoners was voorheen dakloos of kwam uit een psychiatrische voorziening. Na een verblijf in het Opvanghuis kwam slechts een klein percentage opnieuw op straat of moest weer worden opgenomen.
We ontdekten dat de optimale verblijfsduur tussen drie en zes maanden lag. Meervoudige problematieken werden een groeiend probleem: er meldden zich mensen aan die niet alleen met psychiatrische problemen kampten, maar ook verslaafd waren aan drugs, alcohol of gokken, die ernstig probleemgedrag vertoonden, of agressief waren. We werkten samen met het Centrum voor Alcohol en Drugs (CAD), die ex-gebruikers de eerste tijd van hun verblijf bij ons onder controle had. In die tijd nam plotseling ook het aantal mensen met hoge schulden toe.

Sociale kamerverhuur

Het viel vaak niet mee om geschikte, betaalbare vervolg-woonruimte te vinden. Dat had te maken met allerlei factoren, waarop Corridor meestal geen invloed had. Dit was een van de redenen waarom we begonnen met Begeleid Wonen en sociale kamerverhuur. Zo hadden we meer invloed op de uitstroom van het Opvanghuis en hoopten we inkomsten te genereren voor andere projecten. Daarbij wilden we ons sociale gezicht laten zien door ook aan ‘moeilijke huurders’ te verhuren. Na vier jaar stopten we met de sociale kamerverhuur. Leegstand, huurachterstanden en overlast maakten dat het project meer nadelen dan voordelen bood. De soms onvermijdelijke huisuitzettingen vroegen veel van onze medewerkers, die toch in de eerste plaats hulpverleners waren. We waren te ‘soft’ voor de rol van kamerverhuurbedrijf.

Begeleid wonen

Begeleid Wonen werd een groter succes, met twintig plaatsen verdeeld over vijf projecten in 1996. Bij Begeleid Wonen woon je in principe zelfstandig, maar krijg je waar nodig professionele begeleiding. De stichting beheerde panden in de Molencatensingel, Du Perronstraat en de Heemraadssingel. Het pand in de Du Perronstraat werd na een paar jaar afgestoten: er was te weinig belangstelling voor deze plaatsen op Zuid. Voor het pand in de Pupillenstraat in Rotterdam-West, dat in 2000 in gebruik werd genomen, was wel veel belangstelling. De jaren daarop toonden schommelingen die vooral het gevolg waren van veranderingen in de subsidie.

Persoonsgebonden Budget

In 1997 deed Stichting Corridor mee aan het experiment met het persoonsgebonden budget (pgb) voor mensen in de geestelijke gezondheidszorg in Rijnmond. We zagen het als een belangrijke vernieuwing van de geestelijke gezondheidszorg: meer invloed van de hulpvrager op de zorg en het openbreken van de vaak te gesloten wereld van de geestelijke gezondheidszorg. In 2001 werd het regionale experiment, enigszins aangepast, vervangen door een landelijke regeling. In die tijd begeleidden we vijftien tot twintig mensen met een pgb. Voor enkelen beheerden we het budget.
In 2003 werden we een ‘AWBZ-toegelaten instelling’. Nu kon men niet alleen via het pgb, maar ook met zorg in natura ondersteuning van ons krijgen. Opnieuw betekende dit dat men meer keuzevrijheid kreeg tussen verschillende aanbieders. Omdat het budget voor diensten dat men via de pgb kreeg, steeds kariger werd, stapten enkele cliënten van Corridor in 2004 weer over op zorg in natura.

Strafrechtelijke Opvang Verslaafden

Vanaf 1997 beheerden we gedurende twee jaar woningen voor het project Strafrechtelijke Opvang Verslaafden (SOV). Dit project bestond uit drie fasen: van een gesloten afdeling ging men via een halfopen setting naar begeleid wonen. Corridor beheerde woningen voor de laatste fase. Bij de evaluatie na drie jaar besloot SOV ook die laatste fase zelf te beheren.

Vriendendienst

In 1998 ging de Vriendendienst van start. Tweetallen van telkens een vrijwilliger en een deelnemer spraken regelmatig samen af voor een activiteit of een kop koffie en een praatje. Een deel van de deelnemers ontwikkelde zich tot vrijwilliger bij diezelfde dienst. Na verloop van tijd werden vanuit de Vriendendienst ook groepsactiviteiten georganiseerd, zoals het maatjescafé, themabijeenkomsten, uitstapjes en een fotogroep. De laatste jaren organiseerden deelnemers en vrijwilligers steeds vaker zelf activiteiten. In 1999 kreeg de Vriendendienst de aanmoedigingsprijs in het kader van de Rotterdamse Vrijwilligersprijs. Na de eeuwwisseling kwamen er nog twee vriendendiensten bij. De Vriendendienst Hoogvliet & Pernis (inmiddels Vriendendienst Hoogvliet) pionierde met het loslaten van het principe van de koppels vrijwilliger-deelnemer. Hier werden mensen uit verschillende doelgroepen aan elkaar gekoppeld. Ook werd o.a. het meehelpen bij groepsactiviteiten werd een vriendendienst. Recent is Vriendendienst West gestart, met een thuisbasis in het pand van De Uitdaging.

Verhuizingen

In 2001 verhuisde het Opvanghuis Psychiatrie van de Mathenesserweg naar de Heemraadssingel. In dit pand werden ook de Vriendendienst, het pgb, het kantoor van begeleid wonen en het centrale kantoor ondergebracht.
Omdat het begeleidwonenpand aan de Heemraadssingel 324 verouderd was en verzakte, verhuisden de bewoners gezamenlijk naar de Osseweistraat. Flexibel wonen nam het beheer van dit pand over van Stichting Corridor Beheer.

De Uitdaging

In 2007 werd De Uitdaging geboren, een flexibele, groeiende mix aan projecten voor en door cliënten. Een van de eerste projecten was een hotel waar mensen met een psychiatrische achtergrond tegen een schappelijke prijs zouden kunnen logeren. Helaas bleek dit hotel financieel een te grote uitdaging en kon het niet daadwerkelijk worden gestart. Maar de activiteitencommissie en een computerproject werden het wél levensvatbare begin van wat in 2015 een activiteitencentrum is dat bruist van het leven.

Provenierssingel

In 2008 vierde het Opvanghuis zijn 25-jarig bestaan en verhuisde De Uitdaging samen met de Vriendendienst naar de Provenierssingel. In dit pand werd ook de inloop gestart en kreeg De Uitdaging steeds meer vorm.

HKZ-certificaat en ISO

Eind 2008 kreeg het AWBZ-gedeelte van Stichting Corridor een HKZ-certificaat toegekend. In 2012 stapten we over op ISO, omdat bij de HKZ de papierwinkel het gewone werk voor de medewerkers dreigde te overschaduwen. Het ISO paste beter bij een kleine organisatie als Corridor. We besteedden extra aandacht aan het goed beschrijven van werkwijze en afspraken.

Groei en bezuinigingen

Kreeg Corridor er in 2008 nog 1000 uur bij voor Ambulante Begeleiding, in het jaar daarop hingen de bezuinigingswolken alweer boven de stichting. Voor 2010 werd een bezuiniging van 56% opgelegd. Niemand wist hoe het verder moest met de cliënten en of er medewerkers ontslagen moesten worden. Cliënten en medewerkers kwamen gezamenlijk in actie. Bij een van de acties boden we de staatssecretaris – die voor een werkbezoek in Rotterdam kwam – een brief aan. Enkele maanden later kwam er bericht dat de staatssecretaris had bepaald dat mensen die al zorg kregen, deze ook voor 2010 gegarandeerd moesten krijgen. Door deze toezegging kon de Ambulante Begeleiding zelfs nog iets groeien.

Nieuwe directeur

Eind 2010 verliet directeur Ger Luthart Stichting Corridor, na 28 jaar hét gezicht van de organisatie te zijn geweest. Enkele maanden later werd Martin Jacobusse de nieuwe directeur/bestuurder. Hij werkte al vele jaren in verschillende functies voor de organisatie.

Groepen en Thuishaven

De overheid schoof steeds meer zorgtaken door naar de gemeentes en combineerde dit met bezuinigingen. In het licht van deze ontwikkelingen besloot Corridor zich naast de individuele begeleiding meer te richten op begeleiding in groepen. Zo kon men meer mensen tegelijk helpen, terwijl er voldoende tijd overbleef voor de individuele begeleiding daarnaast. Bovendien bood het contact met anderen met eenzelfde probleem zowel de gelegenheid om elkaar te helpen als het toch prettige besef dat je niet de enige bent die ertegenaan loopt. Een van deze groepen was de pilot ‘Schulden en nu…?’ waarin lotgenoten onder begeleiding van medewerkers met hun financiële problemen aan de slag gingen.
In 2013 gingen Begeleid Wonen, Ambulante Begeleiding, een Vriendendienst en De Uitdaging samen met de buurt op in de Thuishaven, wat tegenwoordig Corridor Ondersteuning wordt genoemd.